خواص کلی و نحوه مصرف به عبارت است از: مقوی اما دیر هضم است. هم مصرف خوراکی و هم بوئیدن میوه آن، موجب ایجاد حس نشاط و تقویت قلب و مغز میگردد. بوئیدن به موجب رفع حالت تهوع و استفراغ میگردد و خوردن به موجب تقویت معده و دهانه ورودی آن شده و از ریفلاکس اسید معده به سمت بالا جلوگیری می کند و از بدبویی دهان جلوگیری میکند. میوه به خام دیرهضم بوده و به کندی از معده عبور کرده و به شدت موجب یبوست مزاج میگردد اما دمنوش به و به پخته این عوارض را ندارد.
میوه به بر اساس اقلیمی که کشت می شود ،دارای ۳ نوع میوه است: به شیرین : طبیعت آن در گرمی و سردی، نزدیک به اعتدال است و در ایجاد نشاط و تقویت قوای قلبی و مغزی قویتر از دیگر انواع عمل میکند. به ترش :
دارای طبیعت سرد در درجه اول و خشک در درجه دوم است و در تقویت معده ، قویتر از نوع شیرین عمل میکند. عصاره آن در رفع تشنگی و استفراغ مکرر مفید است و ادرارآور خوبی نیز هست. به میخوش :
در گرمی و سردی، معتدل و در درجه دوم خشک است. خواص آن مشابه دو نوع دیگر است و زیادهروی در مصرف آن موجب بروز سکسکه می گردد .